بررسی شیوع اختلالات شنوایی در بین کودکان سنین ۶-۳ سال مهدکودکهای شهر یزد

مقدمه: نقص شنوایی به معنای عملکرد غیرطبیعی یا کاهش عملکرد شنوایی به دلیل وجود نوعی اختلال شنوایی است. هدف هر برنامه غربالگری شنوایی در سنین پیش دبستانی و دبستانی، شناسایی دقیق آن دسته از کودکانی است که شنوایی آنها به علت وجود نوعی ضایعه انتقالی و یا حسی آسیب دیده است. روش بررسی: مطالعه توصیفی حاضر به صورت مقطعی از مهر تا بهمن ماه سال 1384 روی 577 کودک (299 دختر و 278 پسر) انجام شد. این کودکان به صورت تصادفی از بین کودکان مهدکودکهای شهرستان یزد انتخاب شدند. پس از تکمیل برگه آگاهی از وجود کم شنوایی توسط والدین و مربیان، معاینه اتوسکپی، غربالگری تون، خالص و آزمون ایمیتانس صورت می گرفت. نتایج: در این بررسی 6/12% اختلال مجرای گوش خارجی، 2/34% اختلال پرده گوش، 9/35% تمپانوگرام غیرطبیعی، 4/13% کم شنوایی مشاهده شد. کم شنوایی در 5/11% موارد از نوع انتقالی، 5/1% از نوع حسی – عصبی و در 5/0% از نوع آمیخته بود. در 4/13% کودکان مورد بررسی(15/8% دختران و 25/5% پسران) کم شنوایی از حد خفیف تا عمیق مشاهده شد 2/34% کودکان نیازمند اقدامات درمانی و 7/1% کودکان نیازمند خدمات توانبخشی بودند و میزان آگاهی والدین (85/1%) و مربیان (9/1%) از مشکل شنوایی در سطح پایینی قرار داشت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به درصد بالای نیاز به اقدامات درمانی و اثرات سوء اختلالات شنوایی بر یادگیری کودکان در سنین پایین و همچنین اهمیت شناسایی و مداخله زودهنگام کم شنوایی در برنامه های توانبخشی شنوایی، آگاهی رسانی و آموزش به افراد جامعه به خصوص والدین و مربیان مهدکودکها در باره اثرات سوء کم شنوایی و نحوه پیشگیری و شناسایی آن از اهمیت بسزایی برخوردار است.